چند روز پیش افسرها رفتيم که قضيه غذا رو با اعتراض درست کنيم . مجموعا ۶ ۷ نفر هستيم که براي غذا مشکل داريم . خلاصه با مسئول پشتيباني صحبت کرديم . ولي اون به ما گفت فقط در صورت داشتن رضايت کتبي از مسئول مي تونيم غذا بخوريم و ساعت ۳۰/۱۳ بريم .
راستش به من که خيلي برخورد. انگار ما بچه دبستاني هستيم . خلاصه چند روز غذا رو تحریم کردم و زودتر اومدم بيرون تا منت اينها رو نکشم. امروز هم ظاهرا اعتراض بچه ها نتیجه داد و مجدد غذا برقرار شد . ولی من که چشمم آب نمی خوره . احتمالا باز ماه دیگه همین بساط باشه .به نظر من که یک تشکیلات به این عریض و طویلی این حرفها براش خجالت آوره .
چهارشنبه، آذر ۲۵، ۱۳۸۳
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
۳ نظر:
آره والا !
خیلی حیفم.
ولی چه میشه کرد؟
بهتره خدا رو شکر کنی.ما که در این سازمان میراث فرهنگی که به عنوان لیسانس وظیفه امریه دار شدیم بدتر از این هستیم.نه به ما غذا می دهند و نه خوابگاه.تنها چیزی که می دهند دو ماه در میان حقوق است .
salam khoobin?manam lisansam mikhastam bedoonam chetor mishe az mirase farhangi amirie gereft?rahnamaeem mikonin...mamnoon misham
ارسال یک نظر